Hoef ik Ann Savoy nog voor te stellen ?  Iedereen die haar een beetje kent associeert haar uiteraard met cajunmuziek.  Ze is zonder enige twijfel één van de belangrijkste muzikanten en zangeressen uit de geschiedenis van de cajunmuziek.  Maar zoals dat meestal bij muzikanten van haar kaliber het geval is hebben we hier met heel wat meer te maken dan enkel met pure cajun. 

Ann is niet alleen violiste en zangeres in de Savoy Doucet Cajun Band, een groep met oa. haar man Marc en Michael Doucet (Beausoleil), The Savoy Family Band waarin benevens haar man ook haar twee zonen opduiken en The Magnolia Sisters, haar cajungroep bestaande uit enkel dames, maar is ook schrijfster van boeken, platenproducer en fotografe en ze verschijnt in films (Divine secrets of the ya ya sisterhood) en muzikale documentaires en ze maakt plaatjes met Linda Ronstadt (Adieu false heart) evenals prachtige projecten zoals "Evangeline made", "Creole bred" en "Water from the well".  Maar ook muzikaal is ze niet vast te pinnen op één genre.  Neem nu haar band The Sleepless Knights waarmee ze vintage jazz en swingmusic ten gehore brengt.  Die zijn aan hun tweede cd toe en ik zal moeite moeten doen om niet te euforisch te klinken.  Feit is dat deze cd al een dikke week bijna onafgebroken in mijn cd-speler vertoeft.  We hebben hier dan ook met een plaatje te maken dat voor de nodige levensvreugde zorgt.  Wie hier niet opgewekt van wordt is aan het verkeerde adres.  "Black coffee" zit boordevol hot club geïnspireerde muziek en dan denk je automatisch aan Django Reinhardt, American standards uit "The great American songbook", genre Johnny Mercer, Rodgers & Hart, George & Ira Gershwin,... vooroorlogse Franse klassiekers, Tin Pan Alley stuff en jazzy, bluesy songs uit de Mississippi delta en New Orleans zoals we die kennen van Bessie Smith, Billy Holliday, The Boswell Sisters, Dede Pierce en Blue Lu Baker. 

Dit uiterst swingend plaatje herbergt heel wat briljante songs die hier op briljante wijze gebracht worden.  Daar zijn oa. The Sleepless Knights verantwoordelijk voor en die mag ik dus niet onvermeld laten.  Dat zijn violist Kevin Wimmer, leadgitarist Tom Mitchell, bassist Eric Frey, ritmegitarist Chas Justus en drummer Glenn Fields.  Hoogtepunten bij de vleet : "I cried for you", "Whoa, Tilly, take your time", "Nuages", hier in een gezongen versie, "You've been a good ole wagon" en "Embraceable you", in een duetversie met Tom Mitchell die hier bewijst ook een uitstekende zanger te zijn.  Mijn favoriet trio is haar swingende vijfsterren versie van "J' attendrai", de heerlijk bluesy New Orleansclassic "New Orleans blues" en het onovertroffen "Black coffee" waarvan ze zelf zegt : "The first time I heard it I was knocked out !".  En dat is precies wat er ook gebeurde met mij.  Het origineel blijkt van ene Wingy Manone te zijn.  Al wie niet zonder koffie kan en aldus verslaafd is aan dat spul zal deze song zeker kunnen smaken.  Dani, this one's for you !  Mijn ultieme droom is nog steeds dat deze Ann Savoy met haar Sleepless Knights op de volgende Djangofollies mag aantreden.(BV)